تولید سویه‌های نوترکیب شامل وارد کردن مواد ژنتیکی خارجی (معمولاً یک ژن مورد علاقه) به ژنوم ارگانیسم میزبان است. این فرآیند معمولاً در بیوتکنولوژی و زیست‌شناسی مولکولی برای تولید ارگانیسم‌هایی با ویژگی‌های خاص یا بیان پروتئین‌های مورد علاقه استفاده می‌شود. یکی از روش های رایج برای دستیابی به این امر در باکتری ها از طریق فرآیندی به نام ترانسفورماسیون باکتریایی است.

تولید سویه های نوترکیب:

جداسازی ژن بررسی:

اولین قدم شناسایی و جداسازی ژن مورد نظر است. این ژن می تواند پروتئینی با عملکرد دلخواه مانند پروتئین درمانی یا آنزیم را کد کند.

وارد کردن ژن در یک وکتور:

این ژن معمولاً در یک مولکول DNA به نام وکتور وارد می شود. وکتورها حامل هایی هستند که برای حمل مواد ژنتیکی خارجی به داخل سلول میزبان استفاده می شوند. وکتورهای رایج شامل پلاسمیدها یا DNA ویروسی هستند.

معرفی وکتور به سلول میزبان:

ناقل که اکنون حاوی ژن مورد نظر است، با استفاده از روشی مانند ترانسفورماسیون باکتری به سلول میزبان وارد می شود.

ادغام ژن در ژنوم میزبان:

هنگامی که داخل سلول میزبان، ناقل (با ژن مورد نظر) در DNA میزبان ادغام می شود. این می تواند از طریق رویدادهای نوترکیبی اتفاق بیفتد.

انتخاب و غربالگری:

سلول‌های تبدیل‌شده معمولاً در شرایطی رشد می‌کنند که برای حضور ناقل انتخاب می‌شود (مثلاً با استفاده از آنتی‌بیوتیک‌ها). این تضمین می کند که فقط سلول های حاوی ناقل (و ژن مورد نظر) زنده می مانند.

بیان ژن:

ژن مورد نظر توسط سلول میزبان رونویسی و ترجمه می شود و در نتیجه پروتئین مورد نظر تولید می شود.​